Σιωπή, μεθυστική μελωδία στον ήχο του φτερουγίσματος της καρδιάς, ενός ήχου που επιδέξια με μεταφέρει στο παρελθόν. Η κάθε νότα και μια διαφορετική μας ζωή στον ταξίδι των ψυχών μας εις το άπειρον. Τρέχουν οι μνήμες ανάλαφρα στις καλοκαιρινές αποδράσεις του αιώνιου ερωτά μας ,και είναι εκεί όπου τα κύματα ξανά μου μιλούν για έναν έρωτα που καίει την ψυχής μου τα σωθικά λέγοντας μου : «Μην τρέχεις με περίτεχνες κινήσεις να κρυφτείς από το πεπρωμένο της ψυχής , ποια η διάφορα ανάμεσα στο να σταθείς δίπλα στην φλόγα από το να προσπαθήσεις να απομακρυνθείς; Φωτιά είναι και είτε πνιγεί στο τώρα , στο μετά με ένα απλό γλυκό , καθαρό βλέμμα αγάπης θα φουντώσει ξανά καίγοντας σε διπλά. Ηρέμησε ψιθυρίζουν στην βουβή ανησυχία της ύπαρξης μου καθησυχάζοντας το είναι μου, Όσα είναι να έρθουνε , θα’ρθουν…
Γαλήνια ησυχία στην όψη του απείρου ξετυλίγεται εντός μου.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου