Ο Φάρος

 Πόσοι οι περαστικοί της ζωής σου , τα πλοία τους πάνε και έρχονται στα λιμάνια της ψυχής σου , αλλά εσύ καθισμένη σιωπηλά σε μια γωνία κάτω από τον κόκκινο φάρο σε αυτό το μικρό μπαλκονάκι της ψυχή σου που δημιούργησες για να νιώθεις ασφαλής , τους αγναντεύεις δίχως όψη.

Τι περιμένεις άραγε;

Ο αετός που λάτρεψες ξεκίνησε για ταξίδι διαφορετικό , μακριά από τα μάτια του προσώπου αλλά κοντά στα σύνορα της ψυχής σου , με ένα φτερό και ένα πλοίο πειρατικό καταφέρνει να σου στείλει μήνυμα απαντητικό.

Δεν θέλω να μου πεις τι περιμένεις …είναι μοναδικά δική σου η προσμονή της λύτρωσης σου.

Παρακολουθώ το πρόσωπο σου καθώς φωτίζεται από το κόκκινο τρεμόπαιγμα του Φάρου σου, έχουν περάσει μήνες από την φορά που ζούσες το «Σήμερα» ανέμελα, πλέον η μορφή σου καταλύεται από την κενότητα της ομίχλης  , είναι ώρες που οι σκιές κατατρέχουν το κορμί σου, στάσου όρθια και βρες απάγκιο στις μοναδικές στιγμές της Ύπαρξης σας.

Το μετά…ακαθόριστο…θολωμένο…μην ξεχνάς όμως, ο Φάρος εξακολουθεί να σώζει τους Ολομόναχους Καπετάνιους ακόμα και στις πιο ισχυρές καταιγίδες.